2 Maande is agter die rug, en my plan om soggens in die gym te verkeer voor ek regmaak vir skool het wel, nooit gebeur nie. Die afgelope naweek het ek dit goed gedink om wel die tekke af te stof en die tog gym toe aan te pak. Dis nou nie asof hierdie tog 3 dae te perd is of te ver om te ry en te naby om te loop is nie, nee. Glad nie! Luiheid was hier die rede. Wel, in all fairness, luiheid en die feit dat proef, sêr, koor, skoolgee, drama en oudisies bietjie van my tyd opgevat het. Nou sit ek met arms wat nie reguit kan oopmaak nie, wat beteken dat as ek staan lyk ek soos n bulldog.
Hierdie inskrywing handel oor 'n aktiewe en produktiewe naweek.
Ek was nou nog nooit een om Facebook updates te maak oor gym sessies of foto's op te laai oor my "progress" nie. Ek moet bieg dat SOU die dag kom dat ek n before en after foto kan oplaai, sal ek nie skroom om dit te doen nie. Soos iemand al vir my gesê het: "ek werk hard om so te lyk, ek sal sonder 'n hemp loop". Nou ja toe. Daar het jy dit. Die afgelope naweek het ek 'n paar goed gesien wat eerder moes gebly het en ek kan nou sommer julle ook waarsku dat die manne regmaak vir somer, Stilbaai gaan weer bewe onder die spiertiere!
Die eerste keer in my lewe het ek twee bodybuilders gesien in die gym. So, terwyl ek op die treadmill stap - wat uitkyk oor die gym, wat my 'n lieflike 180 grade gee van waarneming - gewaar ek dié twee. Wat my effens ontstel het was dat die een sulke twee ongemaklik knoppe op sy skouers het. Vir die gewone mens mag dit lyk soos goed geoefende skouers, maar vir my, nee. Dit lyk asof dit groeisels kan wees, aangesien dit sy kop nog kleiner laat lyk. Ek moet hom wel komplimenteer dat daar verder goeie balans tussen bolyf en bene is. My tweede gril het gekom toe ek die man se partner sien. Ek kon eers nie verstaan hoekom die outjie so aansienlik kleiner is as die bul nie, totdat ek die rompie gewaar het...ja, dit was 'n vrou. Dit alles was wel vermaaklik deur te sien hoe hulle tussen oefeninge poseer voor die spiel. Nee, ek is nie jaloers nie. Ek het ook besef dat soos ons as akteurs ook maar oefen, moet die skepsels ook werk aan hulle voorkoms aangesien dit hulle passie is.Of mens 'n loopbaan daaruit kan maak, weet ek nie. Ek sal Google maar raadpleeg en uitvind.
Op die sewende dag betree ek toe weer die gym...die keer, links agter my gewaar ek iemand geklee in swart...op 'n treadmill...skat haar so 50, wag daarvoor...sonder 'n bra. Ja dames, ons kan sien wanneer die susters te veel skud. En alhoewel dit moontlik vir ander hope plesier kon verskaf was dit vir my nou nie juis aangenaam nie. Ek het so gehoop dat sy, soos meeste, haar laaste 10minute op die apperaat gaan voltooi en gaan...maar nee...toe ek weer sien stap sy en haar suster oor na 'n volgende masjien...teen die tyd maak ek my laaste 5minute klaar en gaan na onder na die ander gewig apperate. Ek kon nie meer nie.
Basiese etiket tel orals, maak nie saak van die venue nie.
Dis nou my sesde jaar in Stellenbosch. Ek dreig al jare om die Jonkershoek roete te gaan stap. So besluit ek en Nina om aktief te wees en dit te gaan doen. R50, 5km en 'n drawwende oom wat water afslaan langs die pad, later is ons by die parkeerarea. Alhoewel ons 'n padkaart gehad het, was dit nie juis maklik om die eerste ingang te kry. Ek sal weer R50 betaal as daar bietjie beter aanwysings aangebring word. Genade.
Uiteindelik betree ons die uitgelegde padjie. En nadat Nina, wat voorloop, so paar keer die Nasionale blom op my Nasionale voël geklap het, kom ons by die eerste waterval. Mooi. Alhoewel ek oortuig was dat dit die twee waterval was, want ons het aan die begin so klein poeperige waterval gesien. So, vat ons weer die pad...
Soos ons loop, kom ons af op twee vroue. Soos ons Afrikaansprekendes mos nou maar is, praat mens mos Engels tot die ontvanger die swaar Afrikaanse aksent hoor en die gesprek dan voortsit in Afrikaans. Met die liefde in ons hart en opgewondenheid in ons stem, vra ons uit oor hoe ver die tweede waterval is. Hulle reaksie het meer waarskuwings ingehou as aanmoediging: as julle hoogtevrees het, sterkte. Daar is 'n plat klip as julle moeg is. Wees versigtig vir die grot gedeelte.
Nou maar goed, 20 minute later betree ons toe die waters van die waterval...na ons moes klouter oor rotse, deur koue water en oor bome.
Vind ons toe rustigheid. Kalmte. Vrede.
Dit wys jou net, deur 'n bietjie aktief te wees, brand jy nie net kalorië nie, maar kan 'n mens vrede vind saam 'n sielsvriendin.
Monday 14 September 2015
Friday 11 September 2015
Samoosa
Ek wil eerstens begin deur net te noem dat ek werklik geen idee het waar die taalfunksie is nie, en tweedens dat spellcheck my lelik in die steek laat deur woorde te verander na hul Engelse maatjie. Not nice. So, byt maar op jou vinger, potlood, begin jou hare uitpluk of kneus die persoon langs jou stadig, ek kan nou eerlik nie help vir taalfoute nie. Deal with it, asb.
My proeftydperk is nou amper in die laaste pylvlak...uiteindelik. Moet my nie verkeerd verstaan nie, ek geniet die skool. Dis die vroeg opstaan wat my nou begin vang. Oh! en dat my vriende met vakansie is (wees trots julle taal fundi's! ek het gese met en nie op nie). Kyk, as jou ma ooit vir jou se "my kind, word eerder n prokureur of dokter". Luister vir haar. Skool is beslis rof. Ek verwys nou nie na die leerders nie, die is van nature rof. Met hulle hormone wat teen die mure drip, ongeskikte aanmerkings en die af en toe boelie, is die uitkoms nou nie juis die van n opknappingskool nie. Nee! As ek se skool is rof verwys ek meer na die admin. Wow. Wanneer het n skool n mini besigheid geword?
Finansiele beampte, hoof van bemarking, leier van dit en portefeulje van dat. Dan wil dit voorkom asof leerders gekeur moet word om toelating. Stom. "Jammer mevrou, maar ons moet kyk na *** se punte voor toelating oorweeg kan word", want behoed dat *** swak vaar op skool, want dan raak dit die skool se slaagsyfer in matriek.
Dan verdien die WKOD (Wes-Kaapse Onderwys Dept) om genoem te word. Kyk, in baie provinsies gaan dit sleg, maar in die Republiek van die Wes-Kaap kan ons werklik nie kla nie. Of probeer om minder te kla (dit bly immers n nasionale instelling). Die arme opvoeders moet gereeld vir opleiding gaan: dan vir rekenaars, dan moet almal in n ding met wiele gelaai word om te gaan registreer vir iets anders. Elke oggend moet ons 5 arme proefstudente dit aanhoor wat die dept. nou weer laat weet het: eers word die ANNAS (of so iets) geskryf, dan word dit die volgende dag afgestel weens vraestelle wat besaai le in een of ander kantoor erens.
Vir die van julle wat nie weet nie, soos enigiets in die lewe, gaan die onderwys oor beplanning, en as jy die tipe mens is wat nie kan beplan nie moet jy 1) eerder my unfriend op Facebook en 2) die onderwys glad nie oorweeg nie. Dinge kan binne n paar uur verander. Wel van die dept se kant af. Binne die skool opset, kan dinge in n oogwink verander. Sarel slaan vir Karel, dan kry hy n aantekening op een of ander bladsy. Of, Sarel se ouers word gekontak. En moenie kommer nie, as niemand dit gesien het nie, kan ons altyd gaan kyk na die CCTV materiaal. Smile! Gevang!
En deur dit alles sit ek rustig, neem ek alles waar, en eet my R5 beef samoosa. Want dis lekker.
My proeftydperk is nou amper in die laaste pylvlak...uiteindelik. Moet my nie verkeerd verstaan nie, ek geniet die skool. Dis die vroeg opstaan wat my nou begin vang. Oh! en dat my vriende met vakansie is (wees trots julle taal fundi's! ek het gese met en nie op nie). Kyk, as jou ma ooit vir jou se "my kind, word eerder n prokureur of dokter". Luister vir haar. Skool is beslis rof. Ek verwys nou nie na die leerders nie, die is van nature rof. Met hulle hormone wat teen die mure drip, ongeskikte aanmerkings en die af en toe boelie, is die uitkoms nou nie juis die van n opknappingskool nie. Nee! As ek se skool is rof verwys ek meer na die admin. Wow. Wanneer het n skool n mini besigheid geword?
Finansiele beampte, hoof van bemarking, leier van dit en portefeulje van dat. Dan wil dit voorkom asof leerders gekeur moet word om toelating. Stom. "Jammer mevrou, maar ons moet kyk na *** se punte voor toelating oorweeg kan word", want behoed dat *** swak vaar op skool, want dan raak dit die skool se slaagsyfer in matriek.
Dan verdien die WKOD (Wes-Kaapse Onderwys Dept) om genoem te word. Kyk, in baie provinsies gaan dit sleg, maar in die Republiek van die Wes-Kaap kan ons werklik nie kla nie. Of probeer om minder te kla (dit bly immers n nasionale instelling). Die arme opvoeders moet gereeld vir opleiding gaan: dan vir rekenaars, dan moet almal in n ding met wiele gelaai word om te gaan registreer vir iets anders. Elke oggend moet ons 5 arme proefstudente dit aanhoor wat die dept. nou weer laat weet het: eers word die ANNAS (of so iets) geskryf, dan word dit die volgende dag afgestel weens vraestelle wat besaai le in een of ander kantoor erens.
Vir die van julle wat nie weet nie, soos enigiets in die lewe, gaan die onderwys oor beplanning, en as jy die tipe mens is wat nie kan beplan nie moet jy 1) eerder my unfriend op Facebook en 2) die onderwys glad nie oorweeg nie. Dinge kan binne n paar uur verander. Wel van die dept se kant af. Binne die skool opset, kan dinge in n oogwink verander. Sarel slaan vir Karel, dan kry hy n aantekening op een of ander bladsy. Of, Sarel se ouers word gekontak. En moenie kommer nie, as niemand dit gesien het nie, kan ons altyd gaan kyk na die CCTV materiaal. Smile! Gevang!
En deur dit alles sit ek rustig, neem ek alles waar, en eet my R5 beef samoosa. Want dis lekker.
Friday 4 September 2015
Wanted
Ek was onlangs bevoorreg om my eerste pantomime oudisie by te woon. Soos meeste seker teen die tyd weet, is my mantra (of ten minste een van my mantras) "dis die klein dingetjies wat saakmaak". So, een van daardie klein dingetjies is in die vorm van n e-pos wat lui: "you've been requested to audition for...". Daardie paar woorde sal enige persoon se selfbeeld n hupstoot gee. Shame.
Nadat ek wanted gevoel het vir so twee dae, het ek begin voorberei vir die groot dag. Indien van julle nie weet nie, die proses werk as volg:
Jy ontvang n brief deur jou agentskap/manager waarop al die inligting aangaande die produksie (wie,wat,waar en wanneer) verskyn.
Dan word daar mooi uiteengesit wat van jou as kunstenaar verwag word om voor te berei. In die geval van n pantomime is dit n musiekstuk in die musiekteaterstyl, asook die afle van n dans oudisie. Dum-dum-dummmm...
Nou, laasgenoemde is maar n teerpuntjie aangesien jy moet meeding met professionele dansers. So, vanaf die tyd wat ek daar aankom vir die oudisie, tot net voor ek loop, sit ek met n moddemagie as gevolg van spanning, en om ander te hoor se "ja, I just finished with West Side Story and doing Sweeney Todd later this year", help nou glad nie die saak nie. Inteendeel moet pollie meer knyp. Dansers se nonchalant houding is eintlik fantasties. Kyk, as die land regeer kon word deur n dansende party,sou die land flureer. Die eintlike rede is maar net dat hulle ongelooflike selfvertroue het. En goeie postuur. En n goeie figuur...need I go on. Vir n danser, is geen danspassie te moeilik nie. Vir ons as leuke, is dit n ander storie. Tydens die oudisie het n nie-so-dierbare danser van ons onder sy vlerk geneem so tussen sessie om oor die passies te gaan. Tot nou toe weet ek nie wat my die meeste van hom gepla het nie. Eerstens dra hy n wifey (ook geken as wife beater of vest), waar die tepels koekeloer aan weerskante aangesien hy dit goedgedink het om die kledingstukkie nog kleiner te knip. Tweedens het hy ongelooflike selfvertrou gehad. Dalk te veel. Maar Tepel, saam met die ander professionele dansers is toe beide rondtes deur...asook, wag daarvoor...ek! Take that Tepel!
Nou, nou sit en wag ek maar om te hoor of ek n callback gekry het vir die panto. En verder gaan die lewe maar aan. Die dansers dans hulle harte uit en bou aan hulle figure in die gym. En ek? Ek sit in n klaskamer vanaf 08:00 tot 14:20 en kyk hoe die toekoms van ons land leer oor direct en indirect speech en pouse eet ek my regular, n samoosa.
Nadat ek wanted gevoel het vir so twee dae, het ek begin voorberei vir die groot dag. Indien van julle nie weet nie, die proses werk as volg:
Jy ontvang n brief deur jou agentskap/manager waarop al die inligting aangaande die produksie (wie,wat,waar en wanneer) verskyn.
Dan word daar mooi uiteengesit wat van jou as kunstenaar verwag word om voor te berei. In die geval van n pantomime is dit n musiekstuk in die musiekteaterstyl, asook die afle van n dans oudisie. Dum-dum-dummmm...
Nou, laasgenoemde is maar n teerpuntjie aangesien jy moet meeding met professionele dansers. So, vanaf die tyd wat ek daar aankom vir die oudisie, tot net voor ek loop, sit ek met n moddemagie as gevolg van spanning, en om ander te hoor se "ja, I just finished with West Side Story and doing Sweeney Todd later this year", help nou glad nie die saak nie. Inteendeel moet pollie meer knyp. Dansers se nonchalant houding is eintlik fantasties. Kyk, as die land regeer kon word deur n dansende party,sou die land flureer. Die eintlike rede is maar net dat hulle ongelooflike selfvertroue het. En goeie postuur. En n goeie figuur...need I go on. Vir n danser, is geen danspassie te moeilik nie. Vir ons as leuke, is dit n ander storie. Tydens die oudisie het n nie-so-dierbare danser van ons onder sy vlerk geneem so tussen sessie om oor die passies te gaan. Tot nou toe weet ek nie wat my die meeste van hom gepla het nie. Eerstens dra hy n wifey (ook geken as wife beater of vest), waar die tepels koekeloer aan weerskante aangesien hy dit goedgedink het om die kledingstukkie nog kleiner te knip. Tweedens het hy ongelooflike selfvertrou gehad. Dalk te veel. Maar Tepel, saam met die ander professionele dansers is toe beide rondtes deur...asook, wag daarvoor...ek! Take that Tepel!
Nou, nou sit en wag ek maar om te hoor of ek n callback gekry het vir die panto. En verder gaan die lewe maar aan. Die dansers dans hulle harte uit en bou aan hulle figure in die gym. En ek? Ek sit in n klaskamer vanaf 08:00 tot 14:20 en kyk hoe die toekoms van ons land leer oor direct en indirect speech en pouse eet ek my regular, n samoosa.
Friday 28 August 2015
Ontdek, ervaar, begin doen.
Eerstens vra ek sommer nou al omverskoning vir skryftekens wat ek nie insit nie: ek probeer nou al 2 jaar uitfigure hoe om dit te doen sonder om heeltyd insert te druk, plus ek weet nie mooi waar hierdie funksie op die Blogger nie.
So, kom gou oor dit as dit jou pla, en dan gaan ons aan. As jy sukkel, hier volg n gratis ontspanninsoefening:
Asem in...asem uit........uit....uit...hou hom daar...tot voor jy wil flou val...haal diep asem. Nou weet jy daar is erger dinge in die lewe as n ou skryfteken. Kosbare lewe.
Elkgeval.
Hier sit ek nou, eet n vinnige ontbyt, hier en daar sien ek lede van die US Kuko span...wit geklee met die swart emblem, nie groter as n Coconut Wheel nie, geprint op die linker tit...check your move (n slogan wat ek nou nog nie lekkkker verstaan nie, maar nou goed, ons sal ons moves check). Dit mag dalk net ek wees, maar daar is n aantasbare energie in die lug, dit, of n elektriese storm kweek weer erens.
Die afgelope jaar het ek baie goed ontdek, ervaar en begin doen. Ek het besef dat n gebrek aan discipline my tot in my kleinste kiem irriteer, dat die lewe nieso ernstig hoef te wees nie, en dat mens so af en toe net moet asemhaal. Maar wat my die meeste irriteer, erger as Ser politiek, gerugte wat by n plaaslike koerant uitkom en suur verloorders, is mans in langbroeke met....plakkies. Vir die wat nie weet nie, dis daai plastiese-rubber-mengsel kledingstuk wat tussen die groottoon - wat se nael gewoonlik te lank is - en groottoon se maatjie pronk. Met die skoen se ontwerp, kleur en brand het ek nei n problem nie. o nee! Ek dra dit self. Maar hoekom, hoekom moet dit gedra word met n langbroek. Soos my ma altyd gese het: kry jy warm my kind, of koud?
Ek blameer nie die ou wat hierdie afskuwelike tendens volg nie, ek blameer die samelewing (soos meeste maar doen). Hoekom jy n warm oorjas, jeans - of daai broeke wat n rek het om die enkels - en die plakkies dra, weet g'n mens nie. Wel ek doen nie, maar ek kan probeer. Hier volg dan wenke vir die man op straat wat dit nodig ag om so aan te trek, wat dit meer verdraagsaam kan maak vir die mense om jou, en dan ook inherent, ook vir my:
1. Was die voete. Ek weet jy mag dalk bietjie neig om alternatief te wees, maar menslike higiene is noodsaaklik. Dalk lok jy iets anders as n vlieg.
2. Knip maar daai toonnaels wat so oorkrul.
3. As jy nou daar onder besig is, maar bietjie skoon, of kry iemand wat vir jou lief is om daar uit te help.
4. Die plakkie moet darem die styl wat jy volg weerspieel.
5. Wors-toontjies moet eerder die styl vermy: lang, maer surfer voete lyk net beter. Feite.
Mag hierdie kort, kragtige wenke jou motiveer om daadwerkliks n verskil te maak in die samelewing, saam kan ons die samelewing red, plakkie vir plakkie.
So, kom gou oor dit as dit jou pla, en dan gaan ons aan. As jy sukkel, hier volg n gratis ontspanninsoefening:
Asem in...asem uit........uit....uit...hou hom daar...tot voor jy wil flou val...haal diep asem. Nou weet jy daar is erger dinge in die lewe as n ou skryfteken. Kosbare lewe.
Elkgeval.
Hier sit ek nou, eet n vinnige ontbyt, hier en daar sien ek lede van die US Kuko span...wit geklee met die swart emblem, nie groter as n Coconut Wheel nie, geprint op die linker tit...check your move (n slogan wat ek nou nog nie lekkkker verstaan nie, maar nou goed, ons sal ons moves check). Dit mag dalk net ek wees, maar daar is n aantasbare energie in die lug, dit, of n elektriese storm kweek weer erens.
Die afgelope jaar het ek baie goed ontdek, ervaar en begin doen. Ek het besef dat n gebrek aan discipline my tot in my kleinste kiem irriteer, dat die lewe nieso ernstig hoef te wees nie, en dat mens so af en toe net moet asemhaal. Maar wat my die meeste irriteer, erger as Ser politiek, gerugte wat by n plaaslike koerant uitkom en suur verloorders, is mans in langbroeke met....plakkies. Vir die wat nie weet nie, dis daai plastiese-rubber-mengsel kledingstuk wat tussen die groottoon - wat se nael gewoonlik te lank is - en groottoon se maatjie pronk. Met die skoen se ontwerp, kleur en brand het ek nei n problem nie. o nee! Ek dra dit self. Maar hoekom, hoekom moet dit gedra word met n langbroek. Soos my ma altyd gese het: kry jy warm my kind, of koud?
Ek blameer nie die ou wat hierdie afskuwelike tendens volg nie, ek blameer die samelewing (soos meeste maar doen). Hoekom jy n warm oorjas, jeans - of daai broeke wat n rek het om die enkels - en die plakkies dra, weet g'n mens nie. Wel ek doen nie, maar ek kan probeer. Hier volg dan wenke vir die man op straat wat dit nodig ag om so aan te trek, wat dit meer verdraagsaam kan maak vir die mense om jou, en dan ook inherent, ook vir my:
1. Was die voete. Ek weet jy mag dalk bietjie neig om alternatief te wees, maar menslike higiene is noodsaaklik. Dalk lok jy iets anders as n vlieg.
2. Knip maar daai toonnaels wat so oorkrul.
3. As jy nou daar onder besig is, maar bietjie skoon, of kry iemand wat vir jou lief is om daar uit te help.
4. Die plakkie moet darem die styl wat jy volg weerspieel.
5. Wors-toontjies moet eerder die styl vermy: lang, maer surfer voete lyk net beter. Feite.
Mag hierdie kort, kragtige wenke jou motiveer om daadwerkliks n verskil te maak in die samelewing, saam kan ons die samelewing red, plakkie vir plakkie.
Thursday 27 August 2015
Onderhoude...
Om werk te soek, is geen grap.
n Skool, n vooraanstaande tersiere instansie, die kerk of pilletjies, kan jou geensins voorberei vir hierdie fase van jou lewe nie...
Ek trek nou al by n minimum van 40 aansoeke - regoor SA, maar meer tussen GP en WK - waarvan ek darem drie kortlyste gehaal het. Nodeloos om te se, het ek nog geen pos gekry nie. Terugvoer van die skole sluit die volgende in:
*Om die skole se identiteit te beskerm sal ek pseudonieme gebruik...
H/skool1: "Ongelukkig het u nie die top drie gehaal nie, maar u het ons baie beindruk". (Duidelik nie genoeg nie...)
Laerskool1 per telefoon: "Goeie more, ongelukkig het u nie die top 3 gehaal nie. Die paneel voel u is meer geskik vir hoerskole". (Nou dit het ook geweet...of die feit dat die skool TE ingestel is op hulle Christelike waardes en ek heelmoontlik te alternatief is om die arme broeitjies te onderrig).
H/skool2: "Jou ondervinding is die probleem (die feit dat ek nie het nie)". (Of die feit dat ek te eerlik is oor my toekomsplanne en die onderhoud meer geneig het na drama...).
So, nou wag ek maar vir nog. Verder vreet die angs maar aan my dikderm, saans en soggens, en moet ek seker begin dink aan ander werksopsies- moontlik my MA, Engels gee in S.Korea of acting n kans gee in Kaapstad of Johannesburg.
Die ander dag ontvang ek n epos van bleep-skool. Die inhoud op n Sasko brood is meer formeel as die van die epos. Die inligting lui opsommend as volg:
Die skool het n Afr/Eng gr.8-12 pos beskikbaar. Dit is tans n tydelik departementele pos wat voltyds kan raak. Ek moet my CV aanstuur indien ek wil aansoek doen. Groete *Babs.
Nou kyk, ek het geen idee waar die skool my besonderhede gekry het nie; wie op aarde is die informele *Babs is, asook waar die besonderhede is oor hierdie poste asook briefhoof/inligting aangaande die skool?
Tot op hede het ek nog niks van *Babs of die skool gehoor nie. Of die skool weklik bestaan, dit weet ek nie. Maar ek wag maar nog.
Wat ek geleer het van my drie onderhoude:
Moenie te eerlik wees nie.
Laat die paneel hoor wat hulle wil hoor.
Wees voorbereid.
Doen jou huiswerk oor die skool.
Probeer dit maar geniet.
En laastens,
Ruk n haas uit die hoed. Menigmaal.
n Skool, n vooraanstaande tersiere instansie, die kerk of pilletjies, kan jou geensins voorberei vir hierdie fase van jou lewe nie...
Ek trek nou al by n minimum van 40 aansoeke - regoor SA, maar meer tussen GP en WK - waarvan ek darem drie kortlyste gehaal het. Nodeloos om te se, het ek nog geen pos gekry nie. Terugvoer van die skole sluit die volgende in:
*Om die skole se identiteit te beskerm sal ek pseudonieme gebruik...
H/skool1: "Ongelukkig het u nie die top drie gehaal nie, maar u het ons baie beindruk". (Duidelik nie genoeg nie...)
Laerskool1 per telefoon: "Goeie more, ongelukkig het u nie die top 3 gehaal nie. Die paneel voel u is meer geskik vir hoerskole". (Nou dit het ook geweet...of die feit dat die skool TE ingestel is op hulle Christelike waardes en ek heelmoontlik te alternatief is om die arme broeitjies te onderrig).
H/skool2: "Jou ondervinding is die probleem (die feit dat ek nie het nie)". (Of die feit dat ek te eerlik is oor my toekomsplanne en die onderhoud meer geneig het na drama...).
So, nou wag ek maar vir nog. Verder vreet die angs maar aan my dikderm, saans en soggens, en moet ek seker begin dink aan ander werksopsies- moontlik my MA, Engels gee in S.Korea of acting n kans gee in Kaapstad of Johannesburg.
Die ander dag ontvang ek n epos van bleep-skool. Die inhoud op n Sasko brood is meer formeel as die van die epos. Die inligting lui opsommend as volg:
Die skool het n Afr/Eng gr.8-12 pos beskikbaar. Dit is tans n tydelik departementele pos wat voltyds kan raak. Ek moet my CV aanstuur indien ek wil aansoek doen. Groete *Babs.
Nou kyk, ek het geen idee waar die skool my besonderhede gekry het nie; wie op aarde is die informele *Babs is, asook waar die besonderhede is oor hierdie poste asook briefhoof/inligting aangaande die skool?
Tot op hede het ek nog niks van *Babs of die skool gehoor nie. Of die skool weklik bestaan, dit weet ek nie. Maar ek wag maar nog.
Wat ek geleer het van my drie onderhoude:
Moenie te eerlik wees nie.
Laat die paneel hoor wat hulle wil hoor.
Wees voorbereid.
Doen jou huiswerk oor die skool.
Probeer dit maar geniet.
En laastens,
Ruk n haas uit die hoed. Menigmaal.
Is NOS, TOS??
Vir die van julle daarbuite wat nie bewus is nie, NOS is die nuwe HOD - OF as dit maar net was...
So begin ek in 2015 met my NOS kwalifikasie...rocky start nadat ek al in Maart n emosionele breakdown gehad het voor n dosent (skaam my dood), maar die werkslading was werklik oorweldigend. ELKGEVAL...
Nadat ek n rol aangebied was op 7de Laan - trek en verander ek my studierigting na my MA in drama binne 24h - net om uit te vind dat die SABC my storielyn gesny het...soooo na 3 weke in wonderlike Johannesburg, kon ek darem terug na die NOS kursus (met genoeg goedkeuring van dosente - waarvoor ek baie dankbaar is). Haal ek gou vining-vining die werk in, of so het ek gedink, en die lewe gaan toe maar weer aan.
Elkgeval
Die inskrywing handel nie oor die verlede nie, ook nie oor die bevoegdheid van die horderde doktors binne die Opvoedkunde Fakulteit nie, ook nie of ek n passie het vir die opvoedkunde professie nie, die gebruik van tegnologie binne die klaskamer nie...dit gaan oor die tonne vrae oor die praktiese module, getiteld proef.....................oh poef.
Ek moet eerstens noem dat hierdie geensins n refleksie is op die skool waarby ek betrokke is nie, maar eerder die module.
Ek het n fees by die skool en die personeel is werklik toeganklik. n KLEIN probleem wat ek wel het, is die volgende, en indien iemand daarbuite dieselfde voel soos ek, asb deel graag:
Ons, by die US, betaal ten duurste vir die kursus. Vir enige kursus for that matter.
#Vraag1: ons het geen kontakure met die US personeel tydens die 3de kwartaal nie (omtrent 10 weke). Hoekom moet ons dan die volle bedrag betaal...?
#Vraag2: hoekom op aarde moet my ouers se hardverdiende geld bestee word aan n kwartaal waar ek geen onderrig ontvang nie (US).
#Vraag3: ek moet daagliks omtrent 20+km (eenrigting) na my skool ry, op my eie onkoste (wat ook my ouers se probleem raak). Hier word dit weer eens ons probleem om by die skool uit te kom...
#Vraag4: die opsie is aan studente gegee dat hulle x-bedrag (omtrent R2000) kan betaal aan skole vir koshuisverblyf - die bedrag moet dan by bereken word op studente se koshuis/privaatverblyf (persoonlik R3300 p.m.).
#Vraag5: die proeftydperk is ongelooflik lank. Hoekom deel mens dit nie op in twee skole (een maand elk)...aangesien ek reeds al my waarnemings en krit lesse afgehandel is...
Hoekom kan die department nie (aangesien ons nie klas loop in die derde kwartaal nie), die bedrag verminder sodat vervoer- of verblyfuitgawes deel word van die kursus. Dit maak die finansiele las vir ons ouers minder.
Op die ou einde ervaar van ons studente finansiele druk, en al wat die departement kan se is: "dis nie ons probleem nie"...
Om die logistiek van omtrent 200+ studente se plasings te doen moet chaoties wees...en ek is seker dat die betrokke personeellede tog akkommoderend is, en baie hate mail moes kry. Not a nice job to do, maar dit moet gedoen word.
Subscribe to:
Posts (Atom)